Als je meerdere paarden bij elkaar hebt staan, zal het je wel duidelijk zijn dat er een hiërarchie is tussen deze paarden. Er is er eentje de baas. Vaak is dit de oudste of in ieder geval het eerste paard dat bij jou op stal kwam. Na verloop van tijd, afhankelijk van het karakter van de paarden die erbij komen, kan er een verschuiving in ‘rang’ komen.
Als je dit weet, dan zal het je ook duidelijk zijn dat het niet verstandig is om zomaar een ‘vreemd’ paard bij de anderen te zetten. Het paard wordt als indringer gezien en dat zal ook duidelijk gemaakt worden. De confrontatie kan ernstige gevolgen hebben. Een vriend van ons verloor zo zijn paard door de onoplettendheid van een andere ruiter, die per ongeluk zijn paard bij dat van hem in de wei zette. Dat paard brak door een ongelukkige trap het been van zijn prachtige Andalusiër. Een gruwelijk verhaal met een slecht einde. Een nieuw paard zet je daarom het best even apart van de andere paarden. Dit heeft verschillende voordelen:
- het paard kan de indrukken verwerken die het op deed tijdens de verhuizing,
- het paard kan tot rust komen en wennen aan zijn nieuwe omgeving,
- eventuele ziektes worden niet rechtstreeks overgedragen op de andere paarden,
- het is voor jou makkelijker om het vertrouwen van het paard te winnen en een band op te bouwen,
- de andere paarden kunnen wennen aan de aanwezigheid van een nieuw paard.
Wees er maar zeker van dat ze zijn of haar aanwezigheid in de gaten hebben. Zelf hebben we het destijds gedaan door de paarden apart te zetten van elkaar op een manier dat ze elkaar wel konden zien en elkaars geur konden opvangen, maar niet rechtstreeks in contact konden komen met elkaar.
Het zou kunnen dat er in het begin wat geïmponeerd wordt. Staarten omhoog en briesend heen en weer langs de omheining draven. Best mooi om te zien, maar toch verstandig om ze nog even niet zomaar samen te zetten.
De duur van deze periode is niet altijd hetzelfde, het gaat om wat je ziet. Het kan een paar dagen duren, misschien wel een paar weken. Als de paarden niet meer onder de indruk zijn van elkaars aanwezigheid kan je ze dichter bij elkaar brengen. Wij maken dan gebruik van een strook niemandsland als buffer. Dit zijn twee scheidingen van schrikdraad. Het best drie daden, zodat ze er niet onder, overheen of tussendoor kunnen glippen om bij elkaar te komen, maar al wel snuffelend contact kunnen hebben. Het zou kunnen dat het machogedrag weer van voren af aan begint, maar op een gegeven moment zie je rust komen en dat ze toch voorzichtig toenadering zoeken.
Toen Yurre als veulen op dit punt was dat hij rechtstreeks kennis maakte met Jorrit, de oudste van de drie, zag je een groot paard dat zich over de draad over het veulen heen boog terwijl het veulen smakkend met de mond, als teken van onderwerping, liet zien dat hij geen kwade bedoelingen had. Al heel vlug werd de stoere Jorrit rustiger, waarna Shetlander Jens kennis mocht maken. Even zijn (Shetlander)kont draaien, een hinnikje en een trapje om te laten zien dat hij ook best stoer was. Al vlug was het achter de rug en werd er bij elkaar in de nek geknabbeld. Ja, tussen de stroomdraden door. Jorrit bekeek het allemaal van op een afstandje, maar de dag daarop was duidelijk dat het goed zat. De drie bleven, elk aan hun kant van de draad, onafscheidelijk van elkaar staan.
Het moment van de waarheid, de draad wordt weggenomen. Eerst hebben we de paarden afzonderlijk van elkaar hooi gegeven. Jorrit had meteen in de gaten dat zijn grens overschreden werd, maar de liefde voor eten was groter dan zijn ego. Later liep hij eerst naar het hoopje hooi van het veulen. Deze had het even niet in de gaten, maar werd al vlug verdreven door Jorrit, die met de oren in de nek en de hals omlaag Yurre verdreef van zijn maaltje. Yurre onderging het en liep naar de plaats met hooi die Jorrit net verlaten had. Daar kwam de Shetlander, deze joeg op zijn beurt het veulen weer van zijn plaats weg, waarna ze op een gegeven ogenblik een soort stoelendans deden met hun voederplaatsen.
Yurre kreeg meteen een soort opvoeding. De paarden lieten duidelijk via hun lichaamstaal zien wat er moest gebeuren, reageerde hij niet meteen dan kreeg hij een beet in de nek of werd er even een sprintje getrokken om hem buiten de gewenste straal te krijgen van de anderen. We hebben het allemaal een beetje aangekeken. Pas toen we merkten dat de grootste onrust uit de groep weg was, hebben we ze alleen gelaten. De dag erop stonden de Shetlander en het paard Jorrit bij elkaar met ergens in het hoekje een droevig veulentje, zo leek het dan toch.
De eerste toenadering van het veulen naar de Shetlander was een succes. Smakkend kwam het veulen naar hem toe. Even later stonden ze bij elkaar. Jorrit vond het af en toe wel genoeg en verdreef het veulen weer. Om het verhaal kort te maken: nu staan ze gezellig met zijn drietjes bij elkaar. Het veulen kent zijn plaats. Zielig? Nee, zoals je ziet niet. Alles is goed gekomen. Ze krijgen nu apart van elkaar eten. Als ze alles bij elkaar zouden krijgen, zou er voedselnijd kunnen ontstaan. Jorrit krijgt als eerste, dan de Shetlander en daarna het veulen. Zo blijven ze allemaal netjes op hun plaats en is er rust in de groep.
