Ik ging als echte Haflingergek regelmatig de polder rond, op zoek naar Haflingers. Op een keer zag ik daar 2 mooie Haflingers staan bij een schuurtje. Elke dag ging ik er naar toe, aaien bij het hek. Soms stonden ze in de wei en dan had ik pech, kon ik ze niet aaien.
Ik heb toen de stoute schoenen aangetrokken en een brief geschreven met de vraag of ik ze eens mocht borstelen en de brief op het hek geprikt. De volgende dag kreeg ik al gelijk een telefoontje van de eigenaresse, Patricia. Ze vond het wel een goed idee en we spraken een dag af. Bolle, een haflinger van 19 en haar zoon Mihlos van 6 jaar oud mocht ik gaan verzorgen!
Ik ging elke dag naar ze toe, lekker poetsen en knuffelen. Op een dag kon de verzorger van Bolle niet met haar gaan rijden, toen mocht ik samen met Patricia en Mihlos een rondje rijden. Het was ’s avonds, warm en de zon ging net onder ….. prachtig vond ik het!
De verzorger van Bolle ging studeren en op kamers wonen. Het was voor haar te ver om nog te komen. Zo is het ervan gekomen. Eerst veel samen rijden en toen het goed ging, mocht ik alleen op pad. Hoe langer ik bij Bolle en Mihlos rondliep, des te meer kwam ik te weten over hun achtergrond.
Bolle heeft vroeger toen ze 11 was een ongeluk gehad met Patricia. Ze zijn aangereden door een auto die hun gewoonweg niet zag! Bolle heeft toen haar spronggewricht gebroken. De veearts had de moed al opgegeven en zei dat ze Bolle maar in moest laten slapen. Patricia heeft dat niet gedaan en Bolle op rust gezet. Zo is het langzaam weer helemaal goed gekomen.
Bolle heeft nooit meer gelopen zoals ze vroeger deed, maar wel nog zo dat ze hoog geplaatst werd bij keuringen. Ze is zelfs 1e geworden bij een keuring onder het zadel! Ik heb zelf ook 2 keer een onderling dressuurproefje gereden met Bolle.
In de loop der jaren ging het steeds een stukje minder met Bolle. Er waren periodes bij dat ze ’s ochtends niet meer op kon staan. We moesten haar dan overeind duwen. Ook waren er periodes dat het erg goed ging, dat ik lekker kon buitenrijden met Bolle. Regelmatig liep ze wat kreupel …. Dan weer niet ….. dan weer wel.
Ik ben zelf nu 17 en Bolle is 23 jaar en sinds kort echt met pensioen. Rijden gaat niet meer, 9 van de 10 keren kan ze niet meer in draf komen. Soms staat ze te wiebelen met haar achterbenen, alsof ze niet meer weet waar ze op moet staan. Nu gaat het aardig, ze loopt lekker in de wei met Mihlos. Af en toe een kort stukje wandelen, daar geniet ze van. Bolle kan nu rustig van haar oude dag genieten.
Petra
